Eğer bu satırları okuyorsan…

Ve gerçekten bir düzene, bir çözüme ihtiyacın varsa bil ki 4.5 yıl önce ben de seninle aynı noktadaydım.

Muhtemelen şu an tam olarak neyin çözüm olacağını bile bilmiyorsun.
Çünkü çok yorgunsun.
Uykusuzsun.
Ve kafan her zamankinden daha karışık.

İnan bana, ben de oradaydım.

4.5 yıldır bebek uykusu üzerine çalışıyorum.
Ama bu yol, bir uzmanın değil, uyuyamayan bir annenin hikâyesiyle başladı.

Bebeğimin zor uykularını çözmek için her yolu denedim.
Evet, her yolu…
Ağlatan uyku eğitimleri de dahil olmak üzere birçok yanlış sistemden geçtim.
Sonunda sadece bir şeyi fark ettim:

En çok ben yıpranmıştım ve değişen birşey yoktu.

Ama sonra öyle bir yol keşfettim ki…
Önce kendi bebeğimin, sonra etrafımdaki annelerin uykuları düzeldi.
Ve bu yolculuk beni “@annebebek.uyku” sayfasını açmaya götürdü.

Yüzlerce kaynak okudum, yurtdışı araştırmalarını inceledim. Sertifika programlarına katıldım  ve eğitimler aldım.
Genellikle Türkçe kaynaklarda hep aynı şey vardı:
Kalıplar, kurallar, dayatmalar.

Ama biz anneydik.
Ve anneliğin içinde bebekler bambaşkayken 

“tek bir doğru” yoktu.

Annellikte İlk 6 Ayım Nasıldı?

❌ Uyku düzenimiz yoktu
❌ Yatağında uyumuyordu
❌ Gündüz uykuları da gece uykuları da darmadağındı
❌ Eve kapanmıştım, sadece bebeğimi uyutmaya çalışıyordum
❌ Ve her şeyi tek başıma çözmek zorunda hissediyordum…

Ama dışarıdan öyle görünmüyordu.
Herkes için ben “kolayca uyutan anneydim.” 

Çünkü saatlerce emziriyordum, saatlerce kucağımda uyumasını bekliyordum..

Ama bir gece…
Artık yapamayacağımı hissettim.

Bebeğim uyanıktı, ben emzirerek odasında dolanıyordum…
Aynı anda pışpışlıyor, ağladıkça zıplıyor, yaylanıyordum.
Tüm gece…

Ve içimden sadece şu cümle geçti:
“Böyle devam edemem.”

O gece “uyku eğitimi” ile tanıştım.
Değişebilir dedim. Denedim.
Ama…

Belki de anneliğimin en zorlandığı, vicdanımla en çok çatıştığım dönem orasıydı.

Ve o kuralları uygulamaya devam edemedim..

Sonunda şunu fark ettim:

✅ Bebeğimin ona ait bir uyku düzeni olabilirdi
✅ Uykuya hazırlanmak onun için bir ihtiyaçtı
✅ “Yeter ki uyusun” diye verdiğim her destek, aslında direncin ta kendisiydi

Öğrendiklerim ise şunlardı:

💡 Uyku aralıkları ay değil, gelişim bazlı olmalıydı
💡 Kolayca uyuması için kendini güvende hissetmeliydi
💡 Ve en önemlisi...

“Annem sakin mi?” sinyalini sürekli kontrol ediyordu.

Bu benim için büyük bir keşifti.
Çünkü:

Bebeğim zaten destekle uyuyordu.
Ama ben...
Onu nasıl uyutacağımı bilmiyordum.